Ang kasalanan ko kay kuya Felipe ( Ika - 3 labas)

NAGTAXI kami papuntang NAIA kinabukasan. Alas nuwebe kami umalis sa bahay. Magkatabi kami ni Ate Tet sa upuan sa likod ng taxi.

"Anong oras ang dating ni Kuya Felipe Ate?" tanong ko. Hawak ko ang isang plastic bag na may lamang tubig at sandwiches na ginawa ni Ate.

"Alas diyes daw," sagot.

"Baka matrapik tayo."

"Hindi naman siguro. At saka matagal pa bago makalabas iyon sa airport. Di ba noong isang taon e ang tagal nating naghintay."

Napatangu-tango ako. Nasulyapan ko ang mga kuko sa daliri ni Ate Tet. Bagong manicure. Kulay pula ang kulay ng mga kuko. Ganoon din sa mga paa.

Naka-pantalong maong si Ate Tet at blusang kulay puti. Manipis ang pagkakapahid ng make-up. Bagay sa kanya.

"Sa airport na lang tayo kumuha ng FX pag dumating na ang kuya mo."

"Akala ko aarkilahin mo ‘yung FX ng kapitbahay natin. Di ba noong isang taon, inarkila natin yon?"

"Mahal namang sumingil. Tapos gusto pa e hihingi ng sigarilyo at corned beef."

Nasusulyapan ko ang bahaging dibdib ni Ate Tet. Nasisilip ko ang bra niya sa pagitan ng pagkaka-butones. Binabawi ko naman kapag napapatingin siya sa akin.

Mabilis kaming nakarating sa airport. Walang traffic.

Pasado alas diyes kami dumating doon. Eksakto sa pagdating ng Saudia. Nakita namin sa TV monitor. Arrived.

May kalahating oras kaming naghintay at saka namin nakita ang papalabas na si Kuya Felipe habang tulak ang baggage cart.

"Ipe! Ipe!" Tawag ni Ate Tet. Lumingon si Kuya Felipe sa kinaroroonan namin.

Malaking lalaki si Kuya Felipe. Matipuno ang katawan. Makapal ang bigote. Hindi siya guwapo. Iyong tipong kontrabida ang dating. Pero sa kabila ng kontrabidang kaanyuan, walang kasing bait. Super. Kaya nga niya ako inampon at pinag-aaral.

(Itutuloy)

Ang kasalanan ko kay Kuya Felipe (Ika - 2 labas)

"PAGKATAPOS mong maglampaso e maligo ka na at mag-aral ng leksyon mo," sabi ni Ate Tet. Iniwasan kong tumingin sapagkat makikita ko na naman ang maitim na nakatumpok sa pagitan ng kanyang mga hita.

"Magsasaing pa ba ako, Ate?" iyon ang naitanong ko sa kawalan ng masasabi. Ayaw ko pa ring tumingin at baka makitang muli ang nakita ko na kanina.

"Huwag na. Aalis din naman ako. Hindi ako kakain dito."

"Bukas maghahanda ka ba, Ate?" tanong ko pa pero hindi pa rin ako tumitingin.

"Kaunti. ‘Yung paborito lang ni Kuya Felipe mo. Mahilig yun sa dinuguan at saka puto. Bago tayo umalis papuntang NAIA e bumili ka ng puto sa Goldilocks ha?"

"Opo, Ate."

"Sige tapusin mo na ang paglalampaso at nang makapag-aral ka ng leksyon. Tiyak na tatanungin ka ni Kuya mo kung ano na ang studies mo. Gusto niya e maging engineer ka para maipasok sa pinagtatrabahuhan niya sa Riyadh."

"Opo Ate."

Tinapos ko ang paglalampaso sa sahig. Pagkatapos ay kinuha ko ang aking tuwalya at brief sa kuwarto. Naligo ako. Habang naliligo ay naiisip ko ang mga sinasabi ni Kuya Felipe kapag dumarating siya galing sa Saudi. Pagbutihan ko raw ang pag-aaral. Huwag maglalakwatsa at huwag magda-drugs. Samantalahin ko raw ang pagkakataon na malakas pa siya at kumikita sa Saudi. Darating daw ang panahon na hindi pupuntahan ng mga Pinoy ang Saudi sapagkat magiging magulo roon. Magkakaroon ng mga bombing at kung anu-ano pang karahasan. At parang nagkakatotoo na nga. Ipinangako ko naman kay Kuya Felipe na pagbubutihin ang pag-aaral para naman hindi masayang ang perang ginagastos niya sa akin.

Mabilis akong natapos sa paliligo. Dinukwang ko ang nakasabit na tuwalya sa dingding. Ang dingding ng aming banyo ay kadikit ng bakanteng kuwarto. Ang bakanteng kuwarto ay lalagyan ng mga abubot. Iyon din ang tulugan kapag nagpupunta ang mga anak ni Ate Tet.

Nagulat ako nang makita ang isang maliit na butas sa dingding ng banyo. Hindi iyon mapapansin dahil nabakbak na ang orihinal na kulay ng pader. Ngayon ko lang napansin iyon. May isang taon na kaming naninirahan sa apartment.

Binalewala ko ang butas. Maaaring ang butas na iyon ay kagagawan pa ng mga dating nag-rent sa apartment na iyon.

Pinunasan ko ng tuwalya ang aking katawan. Nakaharap ako sa butas na nasa dingding. Nagsuot ako ng brief. Pagkaraan ay ang shorts. Lumabas ako ng banyo. Wala na si Ate Tet sa sopang kinauupuan kanina habang nagpuputol ng mga kuko. Maaaring nasa kuwarto nila at nagbibihis. Lumabas ako ng bahay at isinampay ang hinubad kong brief.

Nang pumasok ako sa bahay ay nakita kong lumabas sa bakanteng kuwarto na nasa tabi ng banyo si Ate Tet. Nakatapi pa rin sa katawan niya ang tuwalya. Pagkatapos ay mabilis na pumasok sa kanilang kuwarto. Hindi ko naman iyon binigyang-pansin.

Ang kasalanan ko kay kuya Felipe (SIMULA)

LUMABAS sa banyo si Ate Tet na nakabalot ng tuwalya ang katawan. Sakop ng tuwalya ang kalahati ng puno ng mga dibdib at malaki naman ang lantad sa mga hita.

Nilalampaso ko ang sahig nang lumabas siya sa banyo. Sinundan ko siya ng tingin. May kinuha siya sa kuwarto, lotion at ang box na lalagyan ng pang-manicure. Hindi siya tumitingin sa akin. Nakita kong itinaas nito ang kanang paa, paharap sa akin at ipinatong sa center table. Nalaglag ang laylayan ng tuwalya at nasapol ng tingin ko ang nasa pagitan ng mga hita. Maitim. Isang tumpok. Binawi ko ang tingin. Ipinagpatuloy ko ang paglalampaso sa sahig. Pero panakaw akong sumusulyap. Nagpapahid pa rin ng lotion sa hita at binti. Inililis pa ang tuwalya para mapahiran pa ang dakong itaas ng mga hita.

Binawi ko uli ang tingin at ipinagpatuloy ang paglalampaso sa sahig.

Nang muli akong tumingin ay nakaupo na siya sa sopa. Pero ang pagkakaupo ay katuksu-tukso rin. Nakataas ang kanang paa habang nagpuputol ng kuko. Nakabuyangyang ang harapan na para bang siya lamang ang tao roon. Sarap na sarap sa pagkayod sa dumi ng kuko sa hinlalaki.

Binawi ko ang pagtingin at nag-concentrate sa nilalampaso. Napaka-burara naman ni Ate Tet, naisip ko.

"Anong oras ang pasok mo Jim?" biglang tanong sa akin ni Ate Tet.

"Ala-una po Ate."

"Bukas?"

"Wala po."

"Tamang-tama. Samahan mo akong sumalubong kay Kuya mo sa NAIA."

"Bukas na po ba ang dating Ate?"

"Oo. Dapat daw sa isang buwan pa pero inagahan na niya kasi magra-Ramadan daw."

"Ano pong oras tayo aalis bukas?"

"Mga alas-nuwebe. Alas diyes daw ang dating ng Saudia."

Natahimik. Itinuloy ko ang paglampaso sa sahig. Pati ang kasuluk-sulukan ay nilinis ko.

"Walisin mo nga muna itong mga pinutol kong kuko, Jim.

"Opo Ate."

Kinuha ko ang tambo at ang dust pan sa likod ng pinto sa kusina. Lumapit ako kay Ate Tet at winalis ang mga putol na kuko sa nakakalat sa sahig. Ang tuwalyang nakatakip sa kanyang katawan ay nalilis pa. Nakita ko sa malapitan ang nasa pagitan ng mga hita. Mas maitim sa malapitan.

Binawi ko ang tingin at mabilis na winalis ang mga nakakalat na kuko.

Katapusan (Nakita ang liwanag)

KATULAD ni Vicky, nasumpungan ko ang liwanag sa center na aking binagsakan. Nakita ko ang mga pagkakamaling nagawa. Pinagsisihan ko iyon. Si Vicky ang umakay sa akin. Tama siya na binigyan pa kami ng pagkakataon para pagsisihan ang nagawa. Sa pagkakataong iyon ko naalala ang mga masasamang ugali na ipinakita ko sa aking asawa. Napag-isip-isip ko ang maling pakita sa kanya at walang katapusang pamimintas at pagparatang na walang pangarap sa buhay. Nagsisi ako sa mga nagawa at kasunod noon ay niyakap ang Diyos. Napaiyak ako sa muling pagyakap sa Diyos na matagal ko ring hindi naalala dahil sa pakikipagrelasyong bawal.

Si Vicky ang nagpayo sa akin na ipaalam ko sa aking asawa at mga anak ang nangyari. Sinulatan ko ang aking asawa at ipinaalam ko ang lahat. Habang ginagawa ko ang sulat ay tumutulo ang aking luha. Sabi ko’y patawarin nila ako sa aking nagawa. Maligayang-maligaya ako nang sumagot ang aking asawa. Pinatatawad ako. Naghihintay daw sila sa aking pagdating.

May dalawang linggo bago naaayos ang mga papeles at dokumento ko. Ang OWWA ang nag-ayos ng mga papeles at nabigyan na ako ng tiket pabalik ng Pilipinas.

Masaya ang pagkikita naming mag-anak. Malalaki na ang mga anak ko. Ang aking asawa’y malusog at matipuno ang pangangatawan sapagkat pumapasok na pala ito sa isang machine shop na rekomendado ng kanyang kumpare. May uugain doon kaysa mag-drive ng jeepney.

Naging maligaya kami. Ang mga masasaklap na pangyayari ay ibinaon na sa limot. Pinagsisihan ko nang labis ang pagkakamaling nagawa at nangako sa Diyos na hindi na mauulit ang masamang bangungot na ako rin naman ang gumawa.

Ilang taon ang nakalipas ay napagkasunduan naming mag-asawa na mamasukan akong DH sa Hong Kong. Balak naming kumuha ng house ang lot sa isang subdivison sa Cavite. Mga ilang taon lang ang aking bubunuin sa HK at tama nang pang-down sa house and lot at para makapag-ipon lang ng para sa pangkolehiyo ng dalawa naming anak.

Sana’y magbigay ng aral ang aking kasaysayan sa mga kababaihang nagtatrabaho sa ibayong dagat.

Maraming salamat sa PSN ang nangungunang tabloid dito sa Hong Kong. * * *

Ika-106 na labas (Katulad din nya si Vicky)

HABANG tumatakbo ang kotse ay patuloy akong tinatanong ng Saudi. Sinabi pa sa akin, na dalawa sa mga maid niya ay Filibin.

Sa sinabi ng Saudi ay lalo akong nabuhayan ng pag-asa.

"Esmi Mohammad Romaili," sabi nito. Siya raw si Mohammad Romaili. Tinanong ang pangalan ko. Sinabi ko.

Nakarating kami sa embassy nang walang problema. Nang bababa na ako ay sinabing mag-ingat ako.

"Ma-as-salama," sabi ko. Paalam.

"Alla yisal, limak," sagot naman nito sa akin. Pagpalain daw ako ng Diyos. Pinatakbo na nito ang kotse pagkatapos.

Maraming tao sa embassy. Sinabi ko sa mga opisyal doon ang nangyari at sila na ang gumawa ng paraan para ako ilipat sa pangangalaga ng OWWA. Dinala ako sa isang center na sadyang laan sa mga run-away maid at doon ako inilagak. Aayusin daw ang aking kaso.

Ang hindi ko inaasahan ay nang makita sa center na iyon si Vicky. Tumakas din pala ito sa kanyang amo. Payat si Vicky. Halatang may sakit. Ang tigas ng mukha ay hindi ko makita. Kaiba noon na may yabang at landi sa mga kilos. Ikinuwento ko ang mga nangyari sa akin.

"Hindi ko na kaya ang ginagawa sa akin ni Mayman. Sinaksak ko siya pero hindi tinamaan."

"Mabuti hindi mo napatay. Mabait si Lord sa atin. Binibigyan pa tayo ng panahon para magsisi."

Binanggit na ni Vicky ang Diyos. Kaiba na nga siya. (Tatapusin)

Ika-105 na labas (Hindi lahat ay masama)

GUSTO kong mawalan ng pag-asa nang hindi ako tulungan ng Pinoy na taxi driver na pinara ko. Kung sino pa ang kababayan ay nagkait ng tulong. Natakot marahil nang mapansin na punit ang aking daster. Nakahalatang may masamang nangyari sa akin. Hindi ako tinulungan at baka siya masabit sa kaso. Ibig kong umiyak sa pagkakataong iyon.

Hanggang sa makita ko ang isang paparating na sasakyan. Pinara ko. Hindi ko napansin na isa pala iyong private car at hindi limousine (tawag sa taksi sa Saudi). Mas lalo akong nagulat nang makitang ang driver ay isang Saudi.

"Weyn tamshi? Keif akhdemak?" tanong sa akin matapos ibaba ang bintana ng kotse. Saan daw ako pupunta.

Hindi ako makasagot sapagkat baka kapahamakan muli ang aking kamtin. Baka sa halip na tulungan ako ay ipahamak ako. Baka ibalik pa ako sa bahay ni Mayman.

"Me ain taji?" tanong pa ng Saudi. Saan daw ako galing.

Hindi pa rin ako sumasagot.

"Ain taskon?" tanong pa uli.

Bumunghalit na ako ng iyak. "Anajdah! Sa-edni," sabi ko pagkatapos. Tulungan niya ako. At ipinagtapat ko na ang pangyayari. Na gusto akong reypin ng aking amo at tumakas ako para hindi mangyari ang masamang balak. Ipinakita ko ang wakwak na bahagi ng daster. Tatangu-tango ang Saudi. Sa mga mata ay naroon ang simpatya at pagkaawa sa akin.

"Taal, Filibin," sabi. Pinasasakay ako sa kotse. Ibinukas nito ang pintuan sa hulihan.

"Taal. Mosta, jel," bilisan ko raw at baka abutan ako ng aking amo. Sa sinabing iyon ay nagkaroon ako ng lakas ng loob na tutulungan ako ng Saudi. Hindi niya ako isusuplong o kaya ay ibabalik sa bahay na aking pinanggalingan. Mabilis akong sumakay sa kotse.

Tinanong ako kung alam ko saang lugar ang Philippine Embassy. Ang embassy noon ay nasa may Olaya District pa. Siguro’y may kalahating oras takbuhin mula sa aming tirahan sa may Naseem.

Sinabi ko ang lugar at mabilis na pinatakbo ng Saudi ang kotse. Ang naramdaman kong kaba ay unti-unti nang nawawala. Safe na ako sa hayok na si Mayman. Hindi na niya ako mahahabol. Kinapa ko ang bread knife na nasa aking bulsa. (Itutuloy)

Ika-104 na labas (Hindi na papayag)

PARANG walang anuman kay Mayman ang ginawa sa akin. Normal lamang iyon. Bago kami lumabas ng kuwarto ay sinabi sa aking ayusin ang kama. Baka raw may makita ang kanyang zowja at malaman ang aming ginawa. Ang walanghiya at kahit na nakitang hindi ako makatayo ay nag-utos pa. Wala naman akong karapatang tumanggi. Pinalitan ko ang kubrekama at inayos ang pagkakasalansan ng mga unan. Ang carpet sa ibaba ay akin ding inayos. Natupi iyon nang bumagsak ako sa kama. Nakatingin sa akin si Mayman habang ginagawa iyon. Tiyak na walang naiwang ebidensiya sa ginawa namin.

"Jayyeb," sabi ni Mayman at kinambatan akong lumabas na. Siniguradong sarado ang kuwarto. Saka mabilis na bumaba at tinungo ang pintuan. Narinig ko ang pagbuhay ng makina ng koste at lumabas sa gate.

Hindi ko itinuloy ang ginagawa sa kusina. Bahala na kung dumating si Mrs. Mayman na hindi ko pa nalilinisan ang mga gagamitin niya sa pagluluto ng lahm qanam (karneng tupa). Kung pagalitan niya ako ay gawin na niya. Matutulog ako at bahala na. Masakit na masakit ang puwit ko. Walanghiya ka Mayman! Walanghiya! Subalit ang pagkasuklam na iyon ay pansamantalang nawala nang masalat ko sa bulsa ng daster ang ibinigay na pera. Dinukot ko iyon at isinama sa mga nakatago kong pera sa ilalim ng aking mga damit.

Nang dumating si Mrs. Mayman at nakitang hindi malinis ang mga gagamiting kaldero ay tinanong ako kung ano ang nangyari at ang mga gagamitin niya’y hindi pa malinis. Sabi ko’y maridh. Me sakit ako. Nakataas ang kilay na iniwan ako.

Kinabukasan ng tanghali ay muling dumating si Mayman at gagamitin na naman ako. Pero ang hindi niya alam ay napaghandaan ko na siya. Hindi ko na kaya ang sakit na idinulot niya kahapon. Lalaban na ako. Nakahanda na ang kutsilyo sa bulsa ng aking daster. Isang kadyot at tapos na ang paghihirap.(Itutuloy)

Ika-103 na labas (Dumanas ng hirap)

PARA akong sisiw na sinalakay ng mabangis ng lawin. Sa matinding sakit na naranasan, nagpahiwatig ako ng pagtutol sa ginagawa ni Mayman. Ayaw ko. Mahapdi. Unang karanasan sa paraang iyon. Subalit ang pagtanggi ay walang epekto sa isang hayok na gaya ni Mayman. Para siyang lawin na matagal na hindi nakakakain ng biktimang sisiw. Ang pagmamakaawa ng biktima ay tumagos sa kanang taynga at walang anumang lumabas sa kabila. Mahigpit ang pagkakahawak ng kuko ng masibang lawin. Bagamat nahirapan sa simula ay hindi naging hadlang para hindi ituloy ang gusto. Nai-shoot. Talagang hayok! Sanay na sanay. Gusto kong panawan ng ulirat.

Minsan ko nang narinig na ganoon daw ang mga Saudi kapag mayroong menstruation ang kanilang mga asawa. Anal sex ang binabagsakang paraan. Payag naman daw umano ang mga kababaihan. Kaya marahil, nag-aasawa nang hanggang apat ang mga Muslim, para kung may mens ang tatlo, may isa pang natira. Mayroong reserba. Sa kaso ni Mayman na iisang asawa, ang "malapit sa katotohanan" ang binibira kapag may mens. At nangyari nga sa akin. Totoo na hindi ligtas ang babae kahit me "pulang dalaw" sa hayok na Saudi. Kahit saang butas ay puwede. Hayok talaga at hindi na inisip ang sakit na idinulot sa akin.

"Mafi muskila," sabi pa sa akin. Para akong mamamatay na matapos ang kakaibang ritwal. Unang karanasan doon. Nang tingnan ko ang hayok, butil-butil ang pawis nito sa noo at braso. Tinangka kong tumayo subalit makirot ang bahaging iyon. Hindi ako makakilos nang normal. (Itutuloy)

Ika-102 na labas (Masakit, makirot)

Mahigpit ang pagkakahawak ng hayok na si Mayman sa aking kamay at hinila ako paitaas patungo sa kanilang kuwarto. Hindi ako makapalag sapagkat parang bakal ang humawak sa akin.

Marahas na ang mga sumunod. Isinalya ako sa kama. Inalis nito ang suot na thob. Inulit ko ang sinabi na hindi ako puwede sapagkat may menstruation. Mafi muskilaraw. Saka tumawa. Meron naman daw ibang paraan. Hindi lamang daw "doon" ang alam niya.

Nang maalis ang thob ay tinanggal ang kalsunsilyo at lumapit sa akin. Hinaklit ang suot kong daster at walang anumang nahubad. Nalantad ang aking katawan. Nang inaalis na ang huling takip sa aking pagkababae ay nagpumiglas ako. Ayaw ko!

"La. Mafi muskila, taal," sabi at hindi ko nagawang pigilin ang mga sumunod pang ginawa. May ibang paraan nga. Hindi sa kinaugaliang kuweba papasok kundi sa likuran. May inabot na parang lotion sa ibabaw ng headboard at naramdaman ko ang dulas niyon nang ibuhos.

Para akong pinagsakluban ng mundo sa hirap. Masakit. Mahapdi. Sanay na sanay ang hayok. Siguro’y matagal na niyang ginagawa iyon. Alam na alam ang gagawin. Para akong mamamatay sa sakit.(Itutuloy)

Ika-101 na labas (Magulo ang isip)

SA katindihan ng pag-iisip sa mga nangyari sa aking buhay ay parang may nagbubulong sa aking magpakamatay na lamang para matapos na ang lahat. Sa kabiyak na bahagi ng aking utak ay may bumubulong na uminom ako ng lason samantalang sa kabilang bahagi ay may tumututol. Huwag ko raw gagawin ang aking naiisip.

At mahihimasmasan ako. Parang nagising sa isang mahabang pagkakatulog. Bakit ko nga ba tatapusin ang aking buhay? Kung saan ako nadapa ay doon din magbangon. Mas masuwerte pa rin ako kaysa ibang DH sapagkat hindi naman ako sinasaktan. Ang ibang DH sa Saudi kung minsan ay hindi pinasusuweldo ng kanilang amo. Ang iba ay hindi pinakakain at kapag nagkamali ay katakut-takot na parusa ang ibinibigay. Merong sinasabunutan, sinasampal at ang iba ay pinaplantsa o binubuhusan ng mainit na tubig. Ako, hindi naman nangyari sa akin ang mga iyon. Ako pa nga ang binibigyan ng pera, pero ang kapalit nga lang ay ang aking katawan.

Gayunman, hindi ko rin naitago kay Rashid ang pangamba. Napansin niya iyon minsang nagpunta sa kuwarto. Gusto niyang mag-sex kami pero ayaw ko. Nagtaka.

"Maza yani zalek?"

Hindi ako sumagot. Niyakap ako. Wala akong reaksiyon.

"Qol li," sabi pa.

Hindi ako sumagot sa halip ay umiyak ako.

Hindi ako napilit na sabihin ang dahilan at hindi rin ako napilit sa kagustuhan niyang mag-sex kami.

(Itutuloy)

Ika-99 na labas (Nakalulusot ang hayok)

GUSTO ko nang sumuko pero hindi ko naman maintindihan ang aking sarili kung bakit pumapayag sa mga kagustuhan ni Mayman. Hindi ko malaman ang sarili kung bakit sa kabila nang pambababoy ay hindi ako makapiyok at parang laruang de-susi na sinusunod at amen nang amen sa kagustuhan ng hayok sa laman. Kung anu-anong klase ng kamunduhan ang ginawa sa akin na noon ko lamang naranasan. Sa bawat "pagpaparaos" ay may kapalit na kabayaran: malutong na riyals. Pera na matagal kong pinangarap. Iyon marahil ang dahilan kung kaya kahit na ano ang gawin sa akin ay hindi ko magawang lumaban.

Mahilig si Mayman. Kahit na walang menstruation ang kanyang sowja (asawa) na si Mrs. Mayman ay palihim na nagpupunta sa aking kuwarto ang hayok. Isa ang aking naiisip, nagsasawa na rin marahil sa putaheng dating kinakain. Gusto’y iba namang putahe. Naisip ko baka ang mga naging maid niya ay tinikman na rin ng hayok. Sa pagkaalam ko, marami nang naging maid sina Mayman: may Indonesian, Bangladeshi at Pinay nga. Ang sinundan ko ay isang Pinay din. Bigla raw umalis ang Pinay. Nakita ko pa nga ang naiwang kahon ng damit. Baka tinikman din ng hayok ang maid. Ewan ko.

Mahilig talaga si Mayman. Kahit na nga nang minsang magbakasyon ang pamilya sa Al-Khobar, kasama ako, ay nakalulusot pa rin sa sowja at pinapasok ako sa kuwarto. At hindi naman ako makapiyok.

Naging masunuring "pokpok" ako sa Saudi. Pagkatapos ng anak ay ang ama naman. Kapag wala ang anak, ang ama ang nagpapasasa. Kapalit naman niyon ay perang aking hinahanap.

May mga gabi na naiisip ko ang aking kalagayan. Kung anu-ano ang aking naiisip. Hanggang saan hahantong ang pagpapaubaya at pagpapagamit ko sa aking katawan. Hanggang kailan ako magiging manikang de-susi na tanggap na lamang nang tanggap sa isinusubo?

(Itutuloy)

Ika-100 na labas (Surot ng budhi)

 MAY mga gabing hindi ako makatulog. Iniisip ko ang mga nangyayari sa aking buhay. Hindi ako makapaniwala na hahantong ito sa ganito kagulong sitwasyon. Naitanong ko sa aking sarili kung hanggang saan ako dadalhin ng ganitong pakikipaglaro sa mag-amang Mayman.

Tama ang sinabi ng kababayan kong si Vicky na sa Saudi Arabia ay maraming nangyayaring kababalaghan. Maraming nangyayaring milagro at iyon ay hindi nalalaman ng mga naiwang asawa at anak sa Pilipinas. Ang mga pangyayari ay kadalasan nang mababaon sa kailaliman ng mainit na disyerto. Hindi mahuhukay.

Hanggang sa maiisip ko ang mga sinabi ko sa aking asawa noon. Walang mahihita sa kanya sapagkat wala siyang pangarap. Mamamatay kami ng dilat ang mga mata. Gusto ko namang makatikim ng kaginhawahan bago mamatay. Sawa na ako sa hirap. Dahil sa inggit din kaya ako nagpilit makapunta sa Saudi Arabia. Ilan sa mga kakilala ko sa aming lugar ang mga DH dito sa Saudi at kapag nagsisipagbakasyon sila ay maraming pasalubong at dalang kasangkapan. Hindi ako makapapayag na maiwanan ng aming mga kapitbahay. Kaya ko rin ang mag-DH sa Saudi. Kaya ko ring kumita ng riyal at dolar. Kaya kong bilhin ang anumang meron sila.

Kahit na anong paliwanag ng aking asawa ay hindi ko pinakinggan. Matigas talaga ang aking ulo. Kapag ginusto ko ay walang makapipigil sa akin. Gagawin ko ang lahat para makamit ang nais.

Ngayon nga’y ito ang aking nabagsakan. Hindi lamang ang pagpapaalila ang natutuhan ko kundi ang magputa. Ganito pala ang pakiramdam ng isang sinusurot ng konsensiya. Sa katindihan ng pag-iisip ay gusto kong lumabas sa gabi at tunguhin ang disyerto. Gusto kong magsisigaw doon. Ibig kong isigaw ang lahat ng laman ng aking dibdib. Pero sino naman kaya ang makaririnig sa akin. Hindi ko alam kung ano na ang nangyayari sa aking sarili. Parang ibig kong mag-suicide.

(Itutuloy)

Ika-98 na labas (Ibig nang sumuko)

 MATAGAL bago ko nagawang ayusin ang sarili. Nadarama ko pa ang kirot sa sugat na nilikha ni Mayman. Malaki ang "armas" ng hayok na nagdulot ng hapdi.

Dinampot ko ang riyals na bayad sa pagpuputa. Wala na akong magagawa pa. Natikman na ako ng hayop at inaasahan ko na ang madalas niyang pagpunta sa kuwarto. Tutuparin niya ang sinabi na muli kaming magtatagpo. Ngayong walang narinig sa aking pagtutol, lalo nang malakas ang loob ng hayok na ulitin muli iyon.

Tinupad nga ng hayok ang sinabi. Kinabukasan, dakong ala-una ng madaling araw ay dumating na naman sa kuwarto ko. Naipagpasalamat kong hindi nagpunta si Rashid sa kuwarto.

Mahilig talaga si Mayman. Ipinakita sa muling pagsibasib sa akin.

Nalaman ko mula sa kanya na may menstruation ang kanyang sowja (asawa). Huwag na raw akong masyadong dathat (masalita) at mapagtanong. Basta sundin ko na lamang daw siya.

Kung anu-anong "makamundo" ang ipinagawa niya sa akin. Gusto kong masuka sa hayok na si Mayman.

Parang ibig ko nang bumigay sa matinding hirap. Ibig ko nang tumakas. (Itutuloy)

Ika-97 na labas (Bakit pa iiyak)

GUSTO kong umiyak makaraan ang pangyayaring iyon pero hindi ko na ginawa. Hindi bagay para sa isang katulad kong mahilig sa adbentura. Hindi ba’t iyon ang gusto ko kaya nagpunta sa isang lugar na hindi ko kabisado? Hindi ba’t iyon ang pangarap ko noon kaya kahit na ayaw pumayag ng aking asawa ay nagpumilit pa rin ako. Gusto kong makatikim ng ginhawa sa buhay. Bakit pa ako iiyak?

Hindi ko nga inaasahan ang pagbibigay ni Mayman ng pera. Isang libong riyal iyon ang iniabot sa akin. Nakaupo ako sa kama ng iabot iyon. Tapos nang magbihis si Mayman. Hindi ko inabot ang pera. Idinuldol na mabuti sa akin. Nang hindi ko pa rin tanggapin ay inilagay sa aking tabi. Wala akong kakibu-kibo. Ang hapdi sa aking pagkakababae ay nararamdaman ko pa. Makirot ang pagkakapasok ng hayok sa aking pagkababae. Walang paggalang. Hindi katulad sa pagpasok ng kanyang anak na naging marahan at dahan-dahan.

"Elaleqa," iyon ang sinabi ni Mayman matapos ibaba ang pera sa aking tabi. Mauulit daw uli ang nangyari. Saka ay narinig ko ang mahinang tawa – tawang nasisiyahan.

"Lateef," sabi pa nito. Narinig ko na iyon noon sa kanya. Okey daw ako. Nice raw ako. Hanggang sa ang mga sinasabi ay halos wala na akong maintindihan.

Pagkaraan ay ipinatong ang palad sa aking balikat at tinapik-tapik iyon. Nagpahiwatig ng matinding kasiyahan.

Bago lumabas ay inulit na magkikita uli kami. Sinabi na iyon daw ang simula ng madalas niyang pagpunta sa aking kuwarto. Pero huwag daw akong magsusumbong sa kanyang sowja (asawa). Huwag na huwag daw.

Mabilis itong lumabas ng kuwarto at kinain ng dilim. Naiwan akong nakaupo sa kama katabi ang isang libong riyals. (Itutuloy)

Ika-96 na labas (Buhos sa disyerto)

 NANG hubarin ni Mayman ang suot na thob ay tiyak na nga ang aking katapusan sa hayok. Nakita ko ang sarili bilang isang malawak na disyerto na nakaambang daanan ng unos. Bagamat hindi iyon ang unang pagdating ng unos ay nakikita ko na magiging malawak ang kakamting pagsira. Maraming mapipinsala.

Para akong tuod sa pagkakataong iyon. Nang ganap na mahubad ang puting thob ni Mayman ay lumantad ang balahibuhing dibdib at tiyan. Pagapang ang balahibo sa hita at binti. Walang ipinagkaiba sa isang hayok na gorilya ang nakatayo sa aking harapan. Nakangisi at ang mga mata ay bahagyang mapula dahil sa tilamsik ng liwanag mula sa lampshade.

Wala na akong pakiramdam sa pagkakataong iyon. Nagpaubaya na lamang ako. Nailagay sa ayos ang lahat at walang narinig na pagtutol. Naisanib ang balahibuhing katawan sa kayumangging kaligatan. Walang ipinagkaiba sa pagsasanib namin ng kanyang anak. Lamang, may damdamin ang pakikipagsanib ko sa anak. May nadaramang paghanga. Sa ama ay wala.

Binasag ng ungol ang madaling araw na iyon. Parang ungol ng isang asong ulol na matagal nang hindi nakalalasa ng buto. O mas magandang sabihin ay sa isang asong inagawan ng buto ng kapwa aso.

Iyon na nga ang aking katapusan sa hayok! Ilang singasing pa ng hayok at natupad ang kanyang matagal nang minimithi. Napasok ang kuweba at ilang sandali pa ay bumuhos ang masaganang tubig sa dati nang wasak na disyerto. Dumaloy ang tubig sa kung saan-saang dako. Ganoon man, walang hatid na ligaya ang pagragasa ng tubig. Pakiramdam ko’y nagkislutan ang aking laman. Hanggang sa maputol ang narinig kong ungol ng hayok.

Gusto kong umiyak pero hindi ko ginawa. Iyon ang gusto ko kaya nagpunta ng Saudi Arabia – ang makatikim ng ginhawa.

Bago umalis ang hayok na si Mayman ay binigyan ako ng pera. Isang libong riyals ang iniabot sa akin. Hindi ba’t iyon nga ang aking hinahanap – pera!

(Itutuloy)

Ika-95 na labas (Pagtanggap sa kapalaran)

"ANO raw ang aking gusto?" Iyon ang eksaktong kahulugan ng maza torid. Hindi ko alam kung ano ang gustong ipakahulugan ng hayok kaya iyon naitanong. Nakatingin siya sa akin at ang mga mata nito sa aking pagkakatingin ay tila nagliliyab sa pagnanasa. Malamlam ang ilaw na dulot ng lampshade sa aking kuwarto. Ang tama ng liwanag sa mga mata ni Mayman ay lalo pang nagbigay buhay sa tinataglay na pagnanasa sa aking katawan.

Ano ang isasagot ko sa kanyang tanong? Wala. Para akong pi-ping manika. Tanggap ko na ang aking kahahantungan. Wala nang magagawa pa. Tatanggapin ko ang lahat sapagkat iyon din naman ang aking hinahanap. Bahala na kung ano ang mangyari. Bahala na.

Naililis nang walang sagabal ang laylayan ng suot kong daster. Naigala ang mga kamay sa dakong kinasabikan. Nabatak ang garter ng aking puting panloob. Naipasok ang kamay sa loob niyon. Muling naghanap at naabot ang kuweba na tinangkang pasukin noon. Naglaro pa roon. Napapikit ako sa ginagawa ng hayok. Wala akong maramdaman sapagkat sariwa pa ang sugat na inihatid ng kanyang anak na si Rashid doon. Walang hatid ang ginagawang paglalaro sa kuweba. Hindi dumadaloy ang kuryente. Kung si Rashid siguro ang gagawa niyon ay baka maagang naghatid ng boltahe at nagputukan na ang fuse.

Inalis ang paglalaro sa kuweba at idinako sa dakong itaas. Nahirapang salungahin ang burol. Mula roon ay naabot muli ang mga "papaya". Sabik kahit na nalasahan na ang mga prutas. Wala ring hatid na kuryente ang pagpindot at pagpitas. Walang siklab.

Namalayan ko na lamang ang paglaglag ng aking damit sa paanan. Nahatak pababa ang panloob at umabot hanggang tuhod. Dumausdos na iyon sa mga paa.

Katapusan ko na nga sa hayok na si Mayman. Nakita ko nang hubarin niya ang suot na thob.(Itutuloy)

Ika-94 na labas (Simula ng paghahanap)

"MAZA tamalin?" tanong sa akin ni Mayman makaraang maigiya ako papasok sa loob ng kuwarto. Ang kaliwang kamay nito ay maliksing nakahawak sa seradura ng pinto at naisara iyon. Narinig ko ang klik. Naisip ko, katapusan na nga ng katawan ko. Ang hindi naituloy noon ay ipagpapatuloy na ng hayok na si Mayman. Ang kuwebang kabubukas lamang ng kanyang anak na si Rashid ay bubuksan na naman. Napabuntunghininga ako. Kung sisigaw ako ng "saklolo" ay sino ang tutulong sa akin sa pagkakataong iyon. Hindi naman maaaring si Rashid sapagkat malay ba niya sa mga nangyayari? Si Mrs. Mayman? Lalong hindi sapagkat tiyak na ako ang lalabas pang may kasalanan. Gaano nang baligtarin ang lahat? Ako ang ididiin ni Mayman na may kasalanan kaya nangyari ang lahat.

Naisip ko, siguro’y nakaguhit na sa aking palad, na malasahan nang hayok na si Mayman. Nakatakda sa akin na maging "parausan" ng mag-ama. Tanggap ko na ang gayon. Wala akong magagawa kundi tanggapin ang lahat sapagkat kung hindi ako nagpunta sa Saudi Arabia ay hindi naman mangyayari ang lahat ng ito.

"Maza torid?"

Hindi ako umimik.

Inililis ang laylayan ng suot kong daster. Naghanap doon. Wala akong kakibu-kibo. Hindi ba’t ito ang aking hinahanap?

(Itutuloy)

Ika-93 na labas (Pagkatapos ng anak)

"LA hamm," sabi ni Rashid nang sabihin ko ang posibilidad na baka mahuli kami habang "naglalaro" sa kuwarto. Huwag daw akong mag-worry at hindi kami mahuhuli. "Haza mostahil,"sabi pa. Imposible raw ang aking naiisip sapagkat ang kanyang waled at waledah ay hindi naman bumababa sa kuwarto kung gabi. May sariling comfort room sa kuwarto ng mga magulang. Isa pa, hindi talaga nakaugalian ng kanyang mga magulang na bumaba sa kanilang kuwarto. Bumababa ang kanyang waled kung alas-kuwatro ng madaling araw sa oras ng pagdarasal (salah). Siya lamang daw ang matapang na bumaba kung hatinggabi at bumibisita sa comfort room.

Pero hindi ako nagkamali sa aking inisip. Nangyari ang aking kinatatakutan na maaaring dumating sa aking kuwarto ang hayok na si Mayman at ituloy ang nauntol na paglapang sa aking katawan. Nangyari iyon dakong ala-una ng madaling araw. Muntik nang abutan ni Mayman si Rashid sa aking kuwarto. Siguro ay may limang minuto pa lamang nakaaalis si Rashid sa kuwarto nang makarinig ako ng mga yabag na pabalik-balik sa labas ng pintuan. Pinakiramdaman ko ang mga yabag. Aalis at babalik.

Naisip kong baka si Rashid iyon at may nalimutang sabihin sa akin. Pero kung si Rashid iyon, sana ay kumatok at tinawag na ako. Patuloy akong nakiramdam. Ang mga yabag ay pabalik-balik.

Nagpasya akong buksan ang pinto para malaman kung sino iyon. Dilim ang sumalubong sa akin. Hanggang sa isang mahigpit na kamay ang sumapo sa aking batok, umakbay at naigiya ako papasok sa aking kuwarto. Nang masabuyan ng liwanag ang mukha ng may-ari ng kamay na umakbay sa akin ay gusto kong sumigaw subalit walang tinig na lumabas sa aking bibig. Nakangiti ang gorilyang si Mayman sa akin.

"Maza tamalin?" tanong sa akin. (Itutuloy)

Ika-92 na labas (Dumating ang inaasahan)

 SUBALIT ako na rin ang pumatay sa mga sariling alalahanin bunga ng pagkakabanggit ko sa maraming pera na aking nakita. Hindi magagawa ni Rashid ang magnakaw para lamang may maibigay sa akin. Bagamat may mga tarantadong kabataan sa Saudi, malaki ang pagkakaiba ni Rashid sa kanila. Hindi nito magagawa ang naiisip ko. Malaki ang takot ni Rashid sa mga magulang. Iyon nga lamang, magaling maglihim ukol sa nangyayari sa aming pagsasalo sa aking kuwarto. Kahit naman sino ay maiintindihan na ang paghahanap ng ligaya o masasabing adbentura ay bahagi ng buhay ng kabataan na tulad ni Rashid. At ang masaklap nga lamang sa katulad kong maid o DH nasubukan ni Rashid ang "tigas" ng kanyang pagkalalaki. Ako ang nakauna sa kanya. Kung tutuusin, ako ang mas masuwerte sapagkat nakatikim ng "birheng" lalaki. Siguro’y mabibilang sa mga kababaihan ang nakatitikim ng "birhen" o walang karanasan. Iyon nga lamang "hindi binyagan" ang aking natiyempuhan pero okey din naman. Walang ipinagkaiba sa mga "binyagan". Ganoon din ang lasa at linamnam. Nalalasap at nararamdaman.

Hindi na ako bumanggit kay Rashid nang anuman tungkol sa perang nakita ko na binibilang ng kanyang amang si Mayman. Idinako ko sa iba ang usapan para hindi na niya maalala. Pinakiusapan ko na kung maaari ay mag-iingat siya sa pagpunta sa aking kuwarto kung gabi at baka mahuli kami ng kanyangwaled at waledah. Sabi ko pa’y mahirap na. Ako ang maiipit kapag nangyari ang ganoon. Tiyak na ipakukulong ako sapagkat mabigat na kasalanan ang pakikiapid. Idinagdag ko na huwag nang gabi-gabi kung pumunta siya sa kuwarto. Baka kami mahuli.

"La, mafi muskila," sabi ni Rashid at umiling-iling pa. Wala raw problema at hindi ako dapat matakot.

"Ahaza momken," sabi ko. Posibleng mangyari iyon. Maaaring mahuli kami sa akto.

"Haza mostahil," sagot ni Rashid. Imposible raw na mahuli kami.

Hanggang sa muntik na ngang mangyari ang aking inaasahan. Isang madaling araw na kaaalis ni Rashid sa aking kuwarto ay dumating si Mayman. Hindi ko inaasahan.

(Itutuloy)

Ika-91 na labas (Mafi-muskila)

SA mga sumunod naming pagtatagpo ni Rashid ay saka ko nalaman kung bakit hindi niya ako binibigyan ng pera. Siya na mismo ang nagsabi sa akin. Hindi na raw kasi siya binibigyan ng ekstrang pera ng kanyang waled (ama). Naging mahigpit na raw ang kanyang ama sa pera. Minsan pa nga raw ay tinanong ng kanyang waled kung nasaan ang mga ekstrang perang ibinibigay. Hindi raw niya sinabi na ang iba roon ay ibinigay niya sa akin. Ang sinabi raw niya sa ama ay ginastos sa pangangailangan sa unibersidad. Ibinili ng mga pagkain samantalang ang iba pa ay mga bola para sa kurat qadam.

"Mafi a-jeeb?" tanong ko. Mabuti at hindi nagtaka ang kanyang waled sa sinabi niyang dahilan. Hindi ba naghinala?

"La," sagot nito at nagpahiwatig na baka hindi na siya bigyan ng ekstrang pera ng ama. Kung magkakaganoon ay wala siyang maibibigay sa akin.

"Mafi muskila," sabi ko naman. Huwag siyang mag-alala kung hindi niya ako mabibigyan ng pera. Okey lang iyon. "La tahtama," sabi ko pa para huwag mag-alala.

"Men altafekom," sabi ni Rashid. Maunawain daw ako at naintindihan agad siya.

Saka sa pagkakataong iyon ko nabuksan ang tungkol sa maraming pera na nakita kong binibilang ng kanyang ama minsan. Tinanong ko si Rashid kung bakit may maraming pera ang kanyang ama.

"Fi fulos," sabi ko pa at iyon ay nakalagay sa attache case.

Napamulagat si Rashid sa tanong ko. Siya man ay nagtaka kung saan galing ang pera ng waled.

Umiling-iling si Rashid pagkatapos. Hindi raw niya alam kung bakit maraming pera ang kanyang waled.(Itutuloy)

Ika-90 na labas (Sa ngalan ng anak)

"HAYAWAN," iyon ang gusto kong itawag kay Rashid ng mga sandaling iyon na nalulunod ako sa kaligayahan. Hayop iyon sa Arabic. Naikumpara ko si Rashid sa isang hayop na ulol. Subalit hindi marahas ang kanyang pagkaulol. Naroon ang paggalang sa akin at hindi sa isang baboy ang turing. Kaiba si Rashid kaysa kanyang amang hayok na tila ang pagkakilala sa akin ay isang putatsing o pokpok.

Wala na ngang namagitang pag-uusap sa amin ni Rashid at sinimulan ang ritwal. Para bang matagal kaming hindi nagkita gayong tatlong beses isang linggo ay nagpapakasawa kami sa kuwartong iyon. Doon sa aking kuwarto nagaganap ang mga ritwal. Mas madalas nga ay sa hatinggabi at kung minsan ay kung hapon sa paglabas niya ng unibersidad.

"Maza za altani?" tanong ko kay Rashid makaraan kaming mag-sex. Bakit niya ako hinahanap nang dumating siya galing sa unibersidad kahapon.

Hindi agad sumagot si Rashid at ipinatong ang mga braso sa aking dibdib, malapit sa malalaking "papaya". Pagkuwa’y inilapit ang bibig sa aking tainga.

"Mafi, walah lang," sabi sa utal na Filipino. "Gustoh koh kasi..." at itinuon ang hintuturo sa aking dibdib.

Nakuha ko ang ibig niyang sabihin. Hinahanap daw niya ako dahil gusto niyang mag-sex kami. Wala nang paliguy-ligoy pa ang tinedyer. Gusto niya akong ka-sex.

Nagtaka naman ako nang hindi ako bigyan ng pera matapos ang aming ritwal. Naisip ko, siguro’y nalimutan niya.

Hindi ko inungkat iyon sa kanya. Kung hindi niya ako bigyan, okey lang. Gusto ko rin namang magsalo kami sa ligaya. Kahit walang kapalit na pera ay okey na. Mahal ko naman si Rashid. Mahal ko ang hayop. (Itutuloy)

Ika-89 na labas (Sa ngalan ng anak)

NAAGAW ako ng antok nang makarinig ako ng mga mahihinang katok sa pinto ng aking kuwarto. Napabalikwas ako. Nang tingnan ko ang alarm clock na nakapatong sa pandak na mesa ay alas-dose ng hatiggabi. Akala ko’y panaginip lamang ang naririnig kong katok, totoo pala. Bumangon ako kahit na may bumubundol na kaba sa aking dibdib. Baka ang hayok na si Mayman ang kumakatok at ipagpipilitang muli ang sarili sa akin. Ngayon na itutuloy ang naunsiyaming pagpasok sa "kuweba". Nag-urung-sulong ako kung bubuksan ang pinto. Paano kung hindi ang hayok na si Mayman ang kumakatok? Paano kung si Rashid iyon? Ipinasya kong buksan ang pinto.

Si Rashid ang kumakatok. Nasiyahan ako. Bahagyang nawala ang bundol ng kaba. Mabilis ko siyang pinapasok sa kabila na maaaring nakaabang na ang kanyang amang si Mayman upang ako ay dagitin. Sa nangyaring pagkabitin kanina, maaaring naghihintay lamang ng tiyempo si Mayman upang ganap akong maangkin.

Wala nang gaanong pag-uusap na nangyari sa amin ni Rashid. Alam namin pareho ang hinahanap ng aming katawan.

Wala nang marami pang kuskos-balungos. Mainit si Rashid at ako bagamat pinangingibabawan ng takot dahil sa ginawa ni Mayman, nawala agad iyon makaraang madarang sa ginawa ni Rashid. Natupok kami sa isang iglap lamang. Ang anak ay walang kasinggaling, at hindi ko alam kung ganoon din ang ama niyang hayok. Parang akong nawala sa katinuan sa pagkakataong iyon. Gusto ko pang isigaw ang pangalan ni Rashid. Rashiddd! Hayop kaaa! (Itutuloy)

Ika-88 na labas (Sa muling pagdagit)

 ALAM kong hindi titigil si Mayman hangga’t hindi niya napapasok ang "kuweba". Inaasahan ko na iyon. Ang pagkakapigil sa kanya para mapasok ang "kuweba" ay lalo pang nagdulot ng pagnanasa. Tiyak kong maghihintay lamang ito nang magandang tiyempo. Ang lawin daw kapag nakatikim ng laman ay paulit-ulit na dadagit. Hindi titigil hangga’t hindi nauubos ang pagkain. Babalik-balikan iyon hanggang sa wala nang matira. Buto at balat na bago iwanan. Sa kaso ng amo kong si Mayman, nalasahan na niya ang lahat at ang kulang na lamang ay ang pag-angkin. Mas lalo pa marahil magiging hayok sapagkat ang biktima ay walang laban at mahina. Ewan ko kung bakit hindi ako makapiyok. Siguro nga’y mahina ako at iyon ang dahilan para samantalahin ng hayok na si Mayman. Iniisip din niyang gusto ko rin. Na ako’y naghahanap din.

Nang lumabas ako sa silid gusto kong ipaalala ang sinabi niya sa akin bago ako nayakag sa kanyang kuwarto. "Kam el-ojra le-laila waheda?" Magkano raw kung makikipag-sex ako sa kanya ng isang beses. Sa himig ng salita ni Mayman ay parang ipinalagay na ako ay isang babaing bayaran. Pokpokin. Prosti. Puta. Halata ko sa tinig ang pagkahayok at pagiging mahilig sa laman. Para bang alam na ako’y babaing mahilig din. Hindi kaya naikuwento na ni Rashid sa ama ang tungkol sa akin. Hindi marahil magagawa sa akin ni Rashid iyon.

Nang gumabi ay hindi ko nakita si Rashid. Habang nagtatrabaho ako sa laundry ay madalas kong pakiramdaman kong hahanapin niya ako. Wala. Hindi bumababa ng bahay. Ang hayok na si Mayman ang nakikita kong patingin-tingin sa akin. Habang naglilinis ako sa garahe ay madalas pumunta roon. Kahit hindi ko nakikita ang ekspresyon ng mukha, alam kong gigil na gigil na sa akin.

Nang mag-alas-dose ng hatinggabi, may mahihinang katok akong narinig sa aking kuwarto. Kinabahan ako. Baka ang hayok na si Mayman iyon at itutuloy ang nauntol na pagpasok sa "kuweba".

Subalit mali ako, si Rashid ang kumakatok. Pinapasok ko sa kabila na maaaring nakaabang at nagbabalak din ang kanyang mahilig na waled.

(Itutuloy)

Ika-87 na labas (Mahina o tanga?)

"HAL tafhamani?" tanong ni Mayman bago lumabas na at naging malikot ang mga mata.

"La afhamok," sagot kong mahina. Hindi ko maintindihan. At mabilis nang lumabas makaraang isara ang pinto.

Sumilip muli ako. Iniabot ang bola kay Rashid na noon ay nasa puno pa rin ng hagdan. Nag-usap sandali at nakita kong umakyat na si Rashid patungo sa kanyang kuwarto. Maaskad ang mukha na parang asar sa ama. Nagdadabog pa nang isalya ang pinto ng kanyang kuwarto. Dinig na dinig ko.

Lalabas na sana ako para samantalahin ang pagpasok ni Rashid subalit mabilis namang nakasugod si Mayman sa kuwartong kinaroroonan ko at pinagbantaan ako. Huwag daw akong magsasalita kahit na kanino. Lalo na sa kanyang zowja (asawa). May mangyayari raw sa akin. Isusumbong ako na nagnanakaw ng pera at alahas.

"Hal tafhamani?"

Hindi ako umimik. Sa sandaling iyon ay aywan ko ba kung bakit hindi ako makagawa ng hakbang para lumaban. Para akong nanghihina.

Binuksan nang marahan ni Mayman ang pinto at lumabas ako. Subalit bago ako nakalabas ay pinisil ng gorilya ang aking mga "papaya". Sakim ang pagpisil. Nabitin na naman ang hayok dahil sa pagdating ng anak.

"Esmali li," sabi pa na ang ibig sabihi’y pahintulutan ko uli siya.

Walanghiya, nasabi ko sa sarili.

(Itutuloy)

Ika-86 na labas (Bahid ng hinala)

ANG ikinatakot ko sa pagkakataong iyon ay baka dumating si Mrs. Mayman at maratnan niya ako sa kanilang kuwarto. Hindi ko naman maaaring ikatwiran na nililinis ko iyon sapagkat naka-schedule na tuwing umaga ko iyon nililinis. Magkakaroon siya ng hinala na may ginagawa ako roon. Hindi naman tanga si Mrs. Mayman. Tiyak na malaking gulo ang mangyayari kapag nagkaganoon.

Pinakiramdaman ko ang nangyayari sa labas ng kuwarto. Idinikit ko ang aking taynga sa pinto para malaman kung nasaan na ang hayok na si Mayman at si Rashid. Sumilip ako sa maliit na butas sa pinto. Nasa may puno ng hagdan ang mag-ama. Dinig na dinig ko ang kanilang pag-uusap sapagkat malakas.

"Aina hiya, Nelia?" tanong ni Rashid. Ako ang hinahanap. Hindi muna sumagot si Mayman sa anak. Marahil ay nagtataka kung bakit ako agad ang hinahanap.

"Aina zahaba?" tanong pa ni Rashid. Saan daw ako nagpunta.

"Emshi elal shouk," sagot ng gorilyang si Mayman. Nasa store raw ako.

Ano raw ang ginagawa ko sa store? Bumibili ng shawarma, sagot. Ang boses ni Mayman ay hindi halatang sa isang nagsisinungaling. Gusto ko nang lumantad sa pagkakataong iyon. Gusto kong sabihin na nasa kuwarto ako sapagkat may gagawin sa aking masama ang gorilya. Pero tanga nga siguro ako. Mahina ang ulo. Walang lakas na loob na lumaban. Takot.

Patuloy sa pag-uusap ang mag-ama. Nakita kong sumulyap sa kuwartong kinaroroonan ko si Rashid. Para bang naghihinala siya.

"Ayomken liya dokhul?"

Kinabahan ako sa tanong niya. Kung maaari raw siyang pumasok sa kuwarto ng ama at ina. Tinanong ni Mayman kung bakit. Kukunin ang bagong bola para sa korat kadam na inilagay niya sa cabinet doon kahapon.

"La," mabilis na sabi ni Mayman. Hindi raw maaari. At ito na ang nagprisintang kumuha ng bola para sa anak.

Mabilis na tumakbo sa kuwartong kinaroroonan ko at pinagsabihan akong huwag lalabas at gagawa ng ingay. Malikot ang mga mata. Mabilis na kinuha ang bola sa cabinet at bago lumabas ay sinabi "Hal tafhamani?"

Ulol, gusto kong sabihin sa kanya. Matakaw ka sa laman. (Itutuloy)

Ika-85 na labas (Bigo ang gorilya)

PASADO alas tres nang dumating si Rashid galing sa school.

At para kaming mga dagang nabulabog. Ang namimintong pagpasok ng matigas na sundalo ni Saddam sa kuweba ay hindi natuloy. Lumungayngay nang marinig ang ingay ng binuksang gate. Mabilis na nakatayo ang hayok na si Mayman sa pagkakaduhapang sa akin at nahagilap ang damit at mabilis na naisuot. Ako’y tulala sa pangyayari.

"Khaba-a," sabing nauutal. Magtago raw ako. Sumugod sa bintana at sumilip. Tinitiyak kung si Rashid nga iyon. Positibo.

"Mosta jel," sabi pa sa akin na may himig pagkabigo.

Mabilis akong nakapagtago sa likod ng cabinet. Pagkuwa’y inihagis sa akin ng hayok na si Mayman ang aking t-shirt, pantalon, bra at panty. Hindi ako makakilos sa pagkabigla. Hindi ko agad naisuot ang mga damit. Kung papasok si Rashid sa kuwarto ng ama, tiyak na makikita ako.

Bago lumabas si Mayman sa kuwarto, sinabi sa akin na huwag munang lalabas. Magtago raw akong mabuti.

Hindi ako mapakali. Nang makapagbihis ay nakiramdam ako sa may pinto. Pinakinggan ko kung ano ang pinag-uusapan ng mag-ama.

Narinig ko si Rashid. Binanggit niya ang aking pangalan. Hinahanap niya ako. Gusto ko nang lumantad sa pagkakataong iyon. Narinig ko ang pagsisinungaling ni Mayman, inutusan daw ako sa pagbili ng shawarma sa shouk.

Ang ikinatakot ko, baka dumating si Mrs. Mayman at abutan ako sa kanilang kuwarto. (Itutuloy)

Ika-84 na labas (Simula ng pagdagit)

PAWANG salita ng kasiyahan ang narinig ko sa hayok na si Mayman. "Lateef" na ang ibig sabihin sa Ingles ay nice at "tamatta’a" na ang ibig sabihin ay enjoy siya. Nasisiyahan siya sa paglasa sa mga "papaya". Walang kapaguran at parang noon lamang nakakain ng "papaya".

Wala naman akong kakibu-kibo at naghihintay na wasakin ng hayok. Ano pa ang magagawa ko kundi ang hintayin ang kamatayan. Siguro nga’y tanga ako. Saksakan ng tanga at walang magawang paraan para pigilan ang paglantak sa aking katawan. Muli, naisip ko na naman na ano pa ang iingatan kong dangal. Wasak na. Nakalublob na ako sa putik. Natikman na ako ng tinedyer na si Rashid at ngayon naman ay ang kanyang ama. Ano pa ang ipagmamalaki ko.

Ang sumunod na pangyayari ay lalong mas matindi. Nang magsawa sa pagpapak sa mga papaya ang hayok ay iba na ang inasinta nito. Dumako ang mga balahibuhing kamay ni Mayman sa hook ng suot kong pantalon. Mabilis na naalis ang hook at naibaba ang siper. Naibaba ang pantalon sa isang iglap. Naiwan ang panty. Sumunod ang pagbatak sa garter ng aking panty. Katapusan ko na, naisip ko. Wala nang makapipigil sa gutom na lawin. Kakainin na ang pinagnanasaang pagkain.

Nang ganap na maalis ang mga sagabal ay padaluhong na ang hayok sa nadagit na pagkain. Wala akong magawa. Hindi ako makasigaw. At kung sumigaw man, sino ang sasaklolo sa akin.

Subalit hindi pa pala sa oras na iyon makukuha ni Mayman ang pinagnanasaan. Nang aktong makukuha na ang hiyas ng silangan, dumating si Rashid galing sa school. Katulad ng pagdating niya noon na minamasahe ko ang ama. Pasado alas tres na pala. Labasan sa school.

Napamulagat si Mayman nang marinig ang pagbukas ng gate. Ang namumulang mga mata ay nahalinhan ng takot. Hindi malaman ang gagawin.

"Khaba-a," sabing nauutal. Magtago raw ako.

Sa pagkabigla’y napatakbo ako sa likod ng cabinet. Si Mayman ay mabilis na nagsuot ng damit at lumabas ng silid. Isinara nito ang pinto. Ako ay naiwan sa kabila ng cabinet na nanginginig sa takot.(Itutuloy)

Ika-83 na labas (Sabik na sabik ang lawin sa pagkain ng papaya)

SABIK na sabik ang lawin sa pagkain ng ‘‘papaya’’. Parang noon lamang nakakain ng hinog na ‘‘papaya’’. Parang mauubusan sa pagkain.

Napapikit na lamang ako at hindi makakilos sa pagkakatayo habang nagpapasasa ang hayok. Walang kapiyok-piyok habang nananalasa ang lawin. Siguro’y tanga ako o sadyang takot. Naisip ko kung tatanggi ako at lalaban, wala rin akong magagawa sa hayok. Baka sa paglaban ko, halimbawa’y damputin ko ang asythray sa mesa at ipukpok sa ulo niya, gaano na ang ibibigay na sakit niyon. Malaking lalaki si Mayman at kayang-kaya akong pigain. Baka sa pagpipilit kong tumanggi ay kung ano ang gawin sa akin. Baka sa pagkabitin at pagkabigo sa gusto sa akin ay patayin ako. Ano ang ikakaya ng tulad kong isang babae? Kahit na nga natatandaan ko pa ang mga itinuro ni Vicky, wala ring magagawa sa pagkakataong iyon na sakmal-sakmal na ako ng hayok na si Mayman. Tiyak na hindi na ako nito hahayaang makakawala pa. Tiyak kong magkakagulo sa buong Saudi Arabia kapag hindi nasunod ang gusto ni Mayman. Baka mas matindi pa ang galit niya kay Saddam Hussein ng Iraq. Tiyak kong maghuhuramentado si Mayman.

Nang tikman niyang lahat ang mga "papaya" pakiramdama ko’y tinamaan ako ng mabangis ng daluyong. Para akong bangka na siniklot ng malaking alon. Nagdilim lalo ang paligid. Ang init ng paglasa sa papaya ay nagpawala sa aking katinuan. Walang ikinaiba sa ginawa ni Rashid sa mga papaya nang unang gabing magsalo kami. Ganoon din ang naramdaman ko, iyon nga lang may lihim akong pagmamahal kay Rashid samantalang sa kanyang si Mayman ay wala.

Ang pagdidilim ng paligid ay lalo pang nadagdagan nang maramdaman ko ang pagbatak ni Mayman sa garter ng aking panty. Pababang hinatak hanggang sa maalis iyon.

Iyon ang pinagnanasaan ni Mayman. Wala na talagang makapipigil sa hayok na lawin na namugad sa dakong iyon ng Naseem sa Riyadh, Saudi Arabia.

"Tamatta’a," sabi ni Mayman sa kasiyahan. (Itutuloy)

Ika-82 na labas (Sa kuko ng hayok)

"JAYYEB!"

Pahingal na halos ang pagkakasabi niyon ng gorilyang si Mayman. Okey daw. Maganda.

Hindi ko nga makita sa pagkakataong iyon kung bakit sabik na sabik sa ibang putahe si Mr. Mayman. Gayong kung tutuusin ay mas maganda namang di-hamak sa akin ang kanyang asawa. Kapag pinagmamasdan ko si Mrs. Mayman ay hangang-hanga ako dahil perpekto ang pagkakahugis ng mukha. Maganda ang mga mata. Bagamat mataba na, ay naroon pa rin ang angking ganda. Talo pa ni Mrs. Mayman ang ilang beauty queen. Malaki rin ang kanyang mga "papaya".

Hindi ko maintindihan si Mayman kung bakit nagkainteres sa akin. Siguro nga’y sawa na siya sa putaheng Saudi at ang gusto naman niya ay putaheng Pinay. Gusto niyang subukan kung gaano kasarap ang kayumanggi.

Sa pagkakatingin ko sa mga mata ni Mr. Mayman ay para bang nagliliyab iyon. May pagkagahaman nang damahin at tuluyang pisilin ang mga nakabiting "papaya". Napapikit ako. Wala akong magawa kundi hayaan ang mga kuko ng lawin na duruin ang kalambutan ng mga "papaya". Sabik na sabik sa paghawak si Mayman na para bang noon lamang nakadama ng "papaya".

Ang hindi ko inaasahan ay nang simulan niyang lasahan ang isa sa mga papaya. Napapikit pa ako nang maramdaman ang init ng dila sa isa sa mga papaya. Mainit ang dating sa balat ng papaya.

Pagkaraa’y tinikman na ng hayok na lawin..

"Lateef," sabi pa matapos tikman. Ako’y walang kakibu-kibo sa kanyang ginagawa. (Itutuloy)

Ika-81 na labas (Putaheng pinay naman)

 GUTOM na gutom ang lawin o mas madaling sabihin na hayok na hayok. Gusto na kaagad lantakan ang pagkaing nadagit. Ganoon pala ang lawin kapag gutom, ang mga mata ay nagniningas. Para bang sinasaniban ng ibang espiritu.

Sa isang haklit ay nahubad ang aking damit. Napigtal ang butones sa harapan at bumuyangyang ang matagal nang pinagnanasaan. Bagamat nakatakip pa ang bra, madali ‘yung natangal ng aking among si Mayman. Ang matagal na niyang pinapangarap ay gustong makita nang malapitan. Hindi marahil nasiyahan sa pasilip-silip noon sa butas ng banyo kaya sabik nang mahawakan o malasahan.

Nabuyangyang na ang kinasabikang mga papaya at ang mga mata ni Mayman ay lalo pa yatang naging mapula sa kasabikan. Mas mahigit pa sa pagkaulol na ipinakita ng kanyang anak na si Rashid nang una kaming magsalo. Kay Rashid, ang nadama ko’y pagkasabik, samantalang sa kanyang ama’y pagkahindik.

"Jamil," sabi uli ni Mayman. Mahina iyon na halos pasigaw subalit naintindihan ko. Maganda raw ang mga iyon – ang mga "papaya" ang ibig sabihin. Para bang ngayon lamang nakakita ng ganoong tanawin. Hindi ko makita sa pagkakataong iyon kung bakit sabik siya sa ibang putahe gayong mas maganda namang di-hamak sa akin si Mrs. Mayman. Malaki rin ang mga "papaya" ng kanyang asawa at maaaring mas malaki ang itinatago nito sa ilalim ng abaya. Hindi ko maintindihan si Mayman kung bakit nagkainteres sa tulad kong utusan nila sa bahay. Siguro’y sawa na sa lutong Saudi si Mayman at naghahanap ng putaheng Pinay.

Ang sumunod ay pagpitas ni Mayman sa mga "papaya". Gahaman ang pagpitas. Napapikit ako.

"Jayyeb," sabing pahingal.

(Itutuloy)

Ika-80 na labas (Hayok na lawin)

SIGURO’Y ang pagkagahaman na rin sa pera ang isang dahilan kung bakit naging sunud-sunuran na ako sa utos ng gorilyang si Mayman. Isa pa ring dahilan ay ang aking pagkatakot sa banta nito na isusumbong ako kay Mrs. Mayman sa gagawin kong pagnanakaw sa kanyang pera. Ayaw ko nang humaba pa ang usaping iyon na ako rin sa dakong huli ang maiipit. Ano ba ang laban ko sa kanila?

Sumunod ako kay Mr. Mayman sa kuwarto. Para nga akong laruang-de-susi na sunod nang sunod sa anumang iutos. Hindi ko magagawang lumaban sa isang katulad ni Mr. Mayman na para bang isang lawin na handang sakmalin ang sisiw. Hindi ko magagawang tumakbo sapagkat parang may pabigat sa aking mga paa.

Nang pumasok ako sa kuwarto ay wala nang damit pang-itaas si Mr. Mayman. Ang dibdib ay punumpuno ng balahibo. Nakakalat ang balahibo hanggang sa bahaging tiyan at pusod at hanggang sa ibaba pa. Para siyang gorilya gaya nang napanood ko minsan sa TV.

"Mosta jel," sabi ni Mr. Mayman. Bilisan ko raw. Ako ay parang na-hipnotismo. Nakatingin lamang ako kay Mr. Mayman.

"Ta al, Nelia, ta al," lumapit pa raw ako.

Humakbang ako palapit sa kanya. Nakatutok ang tingin ko sa kanyang didbib na mabalahibo.

Paglapit ko sa kanya ay para akong sisiw na dinaklot ng lawin. Niyakap ako nang mahigpit at hinalikan. Ulol na ulol at gutom na gutom ang lawin. Hayok sa sisiw.

Sa isang iglap ay nahubad ang aking damit. Naalis ang aking bra at tumambad ang mga "papaya". Takam na takam ang lawin sa nakita.

"Jamil," sabing mahina ni Mr. Mayman. Maganda raw.

(Itutuloy)

Ika-79 na labas (Laruang de-susi)

ANO pa ba ang iingatan kong puri gayong nakalublob na ako sa mabahong putik bunga ng pakikipagrelasyon sa kanyang anak na si Rashid? Ano pa ang aking ipagmamalaki gayong nahuli na nga niya akong kinukuha ang kanyang pera at kahit na nagsinungaling ako kanina, palagay ko ay hindi siya naniniwala na kaya dinampot ko ang pera ay para ibigay sa kanya. Ayaw lamang akong bukuhin ng gorilyang si Mayman. Kaya marahil malakas ang loob na takutin ako na isusumbong kay Mrs. Mayman. Matalino at tuso ang gorilya.  

"Ta al," Lumapit daw ako sa kanya. Ang tinig ay hindi sa isang galit kundi sa isang nakikiusap.

Tumigil ako. Nararamdaman kong hindi na ako makaiiwas sa gorilya. Nararamdaman kong "makakain ng gorilya" ang mga "hinog na papaya". Baka hindi lamang ang mga papaya kundi pati na rin ang nalantakan ng kanyang anak na si Rashid.

Sa ganoong sitwasyon ay nakapag-isip pa rin ako. Kung papayag na ako sa gusto niya, baka matapos na ang problemang kinakaharap ko. Kung pagbibigyan ko, ay baka tumigil na sa kauungot at hindi na hahaba pa ang isyu.  

"Taffadal ela telk al-ghorfa," sabi pa uli ng gorilya. Pumunta na raw kami sa silid niya sa itaas. Sige na raw. May pakiusap sa tinig at halos pasingaw na ang pagkakasabi.

Para akong ipinako sa pagkakatayo. Tila may pabigat ang aking mga paa na hindi na makakilos. Nang hindi ako makakilos palapit kay Mr. Mayman, siya na ang lumapit sa akin. Ang mababagal na hakbang ay nagdulot sa akin ng kakaibang takot. Ganoon pala kapag nakikita ang pagsalakay ng gorilya. Nakatatakot pala kapag hinihintay ang pagluray.  

"Ta al," sabi ulit nito at itinuro sa akin ang kuwarto sa itaas. Nauna ito sa pag-akyat sa marmol na hagdan. Pinasunod ako. Ano ang magagawa ko. May iingatan pa ba akong puri? Para akong laruang de-susi na kahit anong gawin ay sinusunod.

(Itutuloy)

Ika-78 na labas (Blackmail)

MAGKANO raw ang bayad kapag nag-sex kami ng isang beses? Ang tanong ni Mr. Mayman ay parang kidlat na sumaksak sa aking taynga. Tama nga ang hula ko na malaki ang pagnanasa niya sa akin. Ang pagpapakita niya ng mga motibo ay lumantad na. Siguro’y hindi na makapagpigil sa panggigigil. Gusto kong sisihin ang sarili kung bakit malakas ang pang-akit ko sa mga lalaki. Para bang alam ng mga lalaki na mahilig din ako sa sex. Na ako’y lumalaban din. Nakikita marahil sa mga kilos ko ang kalandian. Mayabang din ang tindig ng aking mga "papaya" na kapansin-pansin dahil sa kalakihan.

"Kam el-ojra le-laila?" tanong muli ng gorilyang si Mayman na sa palagay ko ay takaw na takaw na.

Sa pagkakataong iyon ay parang nawala sa akin ang katakawan sa pera. Ayaw ko sa alok niya. Maaari kong presyuhan ang sarili ng isang libo at limandaang riyals o dalawang libo subalit hindi ko ginawa. Ayaw ko. Ang pagtanggi ay ipinabatid ko kay Mr. Mayman sa pag-iling.

Ang sumunod na tanong ni Mr. Mayman ay himig galit na. Parang nainsulto sa pagtanggi ko sa kanya. Magkano raw ang ibabayad niya para mag-sex kami. Mariin ang pagkakailing ko. At pagkaraan ay tumalikod na ako. Humakbang patungo sa kusina.

"Weyn tamshi?" tanong sa akin subalit hindi ko inintindi patuloy ako sa pagpunta sa kusina.

"Maza tarid?" pasigaw na. Ano raw ang gusto ko.

Hindi ako umimik. Hanggang sa pagbantaan ako ni Mr. Mayman na sasabihin niya kay Mrs. Mayman ang tangka kong pagnanakaw. Kung papayag daw ako sa gusto niya, hindi iyon makararating sa asawa niya. Sinabi pa na selosa at matapang ang kanyang asawa. Delikado raw kapag nalaman ang gagawin kong pagnanakaw. Tiyak na isusumbong daw ako nito sa mga motawa. Kapag daw nalaman ng mga motawa ang ginawa ko tiyak na ikukulong ako at baka putulan ng kamay. Kinabahan ako sa sinabi ni Mr. Mayman. (Itutuloy)

Ika-77 na labas (Pagbibigyan sa kahilingan)

BINA-BLACKMAIL na ako ng gorilyang si Mayman. Kapag hindi raw ako pumayag sa gusto niya ay isusumbong ako sa kanyang asawa. At tinakot akong masamang magalit si Mrs. Mayman. Isusuplong ako sa motawa. Ang walanghiya! Mabuti pang hindi ko ibinigay ang pera at nang magkatotoo na ang bintang. Ako ang iniipit.

"La," sagot ko at nagpatuloy ako sa paglakad. Gusto ko nang tumakbo palabas ng bahay at bahala na.

"Ta al hona!" Huwag daw akong umalis.

Binalaan pa ako na kapag nakarating kay Mrs., Mayman ang lahat ay tiyak na masama ang mangyayari. Kung anu-ano pa ang pananakot. Pumayag na raw ako sa gusto niya.

"Taffadal ela telk al-ghorfa," sabi pa ng gorilya. Pumunta na raw kami sa silid niya sa itaas.

Para akong ipinako sa pagkakatayo. Hindi na yata ako makaliligtas sa maniac na si Mr. Mayman. Naisip ko, kung pagbigyan ko na siya para hindi na humaba pa ang gulo. Ano pa ba ang ipagmamalaki ko na halos nakasadlak na sa putik dahil sa pakikipagrelasyon sa anak niyang si Rashid? At babayaran pa ako.

"Ta al," tawag ni Mr. Mayman sa akin. Halika. (Itutuloy)

Ika-76 na labas (Magkano ang puri)

HUMAKBANG palapit sa akin si Mr. Mayman at inihanda ko naman ang aking sarili. Kung mayroon siyang gagawin sa aking masama, tatakbo ako palabas ng bahay. Hindi ko na hahayaang makalapit pa siya at pabayaan sa kanyang gustong gawin. Hinigpitan ko ang pagkakahawak sa pera, Bahala na. May isang dipa ang layo sa akin ay tumigil si Mr. Mayman at sa aking pagtataka ay malambot na ang tinig nito nang magsalita. Para bang maamong tupa.

"Kam riyals?" Kung magkano raw ang riyals. Iyon din ang tinanong niya kanina sa akin nang padabog.

Lumuwag ang pagkakahawak ko sa riyals. Malay ko kung magkano iyon. Hindi ko naman binibilang. Pero sa pagkakahawak ko, mga four thousand marahil iyon.

"E te," sabi ni Mr. Mayman. Ibigay ko raw sa kanya ang pera.

Nakatingin siya nang matiim sa akin at para akong hinuhubaran.

Ibinigay ko agad ang pera sa kanya. Hindi na ako nanghinayang na hindi mapapasaakin iyon. Nang abutin iyon ni Mr. Mayman ay agad binilang sa harap ko.

"Khams a,laf," sabi nito. Limang libo ang perang hawak.

Nakatingin ako kay Mr. Mayman habang hawak nito ang pera. Limang libo pala. Mali ang tantiya ko. Kung hindi pala niya ako naaktuhan sa pagkuha niyon ay may limang libong riyals ako. Subalit naisip ko rin, ano kaya ang mangyayari sa akin sakali at napasakamay ko iyon. Malakas ang aking kutob na pain niya ang perang iyon sa akin na kinagat ko naman. Masyado akong natakawan sa pera.

"Arid fulos?" tanong sa akin ni Mr. Mayman. Gusto ko raw ba ng pera.

Umiling ako.

At nakita kong nanlaki ang mga mata.

"Kam el-ojra le-laila waheda?"

Gimbal ako sa tanong niya. Magkano raw ang bayad sa akin para makipag-sex? (Itutuloy)